Foodconsult Plus - NWS: juli 2021

Oud-leerling in de kijker!

De mobiele frituur van Peter Mauws trok samen met Carlo Herpoel uit Heule van de vzw Belgium Aid, Danny De Coninck van het transportbedrijf Decotra uit Tielt en tal van vrijwilligers naar het zwaar getroffen Pepinster.

Daar deelden ze gratis frieten en frikandellen uit aan de getroffen bevolking. Zes- tot zevenhonderd pakjes friet hebben ze uitgedeeld. Die waren geschonken door Lutosa. Daarna is de mobiele frituur nog doorgereden naar Verviers. Warme maaltijden blijven zeker in de zwaarst getroffen steden en dorpjes een probleem. Belgischer dan dit kan een oplossing niet zijn. “Velen konden voor het eerst in een week eens iets warms eten”

Peter is oud-leerling van de Slagers-traiteursschool - Diksmuide

1.000 frikandellen , 400 kg frieten, 50 l sauzen en vele hulpgoederen…

Friturist Peter Mauws van frituur Tivoli in Ruiselede heeft zijn hart laten spreken en deelde op donderdag 22 juli met twee vrienden gratis frietjes en frikandellen uit aan de inwoners van Pepinster en Verviers. Bijna tien dagen na de zware overlast ziet het gebied er nog steeds uit als een oorlogszone. “Veel inwoners hebben in een week tijd nauwelijks de kans gehad om iets warms te eten. Hun dankbaarheid was enorm. Dit vergeet ik nooit”, zegt Peter.

“Het was mijn goede vriend Danny De Coninck van de Tieltse transportfirma Decotra die me belde met de vraag of ik het zou zien zitten in het rampgebied frietjes te gaan bakken”, doet Peter zijn verhaal. “Hij was al met een paar opleggers naar daar gereden om hulpgoederen te brengen en had met eigen ogen gezien dat er nood aan voedsel was. Ook Carlo Herpoel uit Heule van vzw Belgium Aid stelde zich kandidaat om alles mee in goede banen te leiden. Na enkele telefoontjes op de nationale feestdag naar enkele gulle sponsors begon alles vorm te krijgen. Op donderdag 22 juli konden we met mijn mobiel frietkraam richting Ardennen vertrekken met 400 kilogram door Lutosa geschonken aardappelen, 1.000 frikandellen en vijf emmers sauzen van Pauwels. We hadden ook nog enkele bestelwagens met andere hulpgoederen mee.”

Wenen van blijdschap

In de vooravond losten de vrienden de goederen in een zaaltje, waarna ze in het zwaar getroffen Pepinster een plaatsje voor het frietkraam uitzochten. “Er vormde zich al vlug een flinke rij”, zegt Peter. “Veel inwoners hadden in een week tijd de kans nog niet gehad om iets warms te eten. Hun dankbaarheid was enorm. Zo was er een bejaard koppel dat bijna beschaamd was om een pakje friet te vragen. Ze zeiden dat ze vorige week het verdriet van hun leven hadden toen ze alles wat ze hadden in het water zagen verdwijnen. Toen ze ons daar met frietjes zagen staan, zeiden ze dat ze opnieuw zouden kunnen wenen, maar dan van blijdschap. Daarvoor doen we het, om hen er weer eventjes bovenop te kunnen helpen.”

Oorlogsgebied

Rond 20.30 uur waren er geen inwoners van Pepinster meer die frietjes wensten. “Met behulp van een lokale inwoner zijn we toen naar Verviers gegidst, waar we nog tot middernacht de rest van onze frietjes hebben weggeschonken”, zegt Peter. “In totaal hebben we duizend mensen eten kunnen geven. Ook daar voelden we alleen maar appreciatie. We kregen er verhalen te horen van mensen die al een week zonder elektriciteit zaten en zelfs ’s nachts in de drogende sofa voor hun huis moesten slapen opdat die niet gestolen zou worden. Schrijnende verhalen. Het leek daar echt even Sarajevo in de jaren 90. Een echt oorlogsgebied. Als je ziet dat het water zich als een wildwaterbaan door een straat van zeven meter breed heeft gewurmd... Het is bijna niet te geloven.”

Peter overweegt zelfs terug te keren om nog eens frietjes uit te delen. “Ondanks de miserie en vele schade kan ik die dag omschrijven als een van de mooiste uit mijn leven”, zegt hij. “Onze plicht, taak, goede daad, hebben we tot een prachtig einde kunnen volbrengen. Het betekende enorm veel voor de lokale mensen en dat zullen we blijven koesteren.”